24 Νοεμβρίου, 2008

† Η ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ η μεγαλομάρτυς 25 Νοεμβρίου

Η Αγία Αικατερίνη αποτελεί κόσμημα στο χορό των μαρτύρων του 4ου αιώνα μ.Χ. Καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και ήταν θυγατέρα ευγενών στην καταγωγή γονέων. Ήταν ωραία στο σώμα, αλλά και στη χριστιανική ευσέβεια. Είχε έξοχη ευφυΐα και σε ηλικία 18 χρονών είχε σπουδάσει άριστα όλες τις ελληνικές επιστήμες, καθώς επίσης και τα δόγματα της χριστιανικής αλήθειας. Όταν, λοιπόν, επί αυτοκρατόρων Μαξιμιανού και Μαξεντίου οι χριστιανοί διώκονταν σκληρά, η νεαρή Αικατερίνη δε δίστασε να παρουσιαστεί και να ομολογήσει Θεό το Σωτήρα Χριστό. Ο έπαρχος πληροφορήθηκε ότι η Αικατερίνη ήταν πολυμαθέστατη και φιλόσοφος, και προσπάθησε να την αποσπάσει από τη χριστιανική θρησκεία, φέρνοντας σε δημόσια συζήτηση μαζί της τους πιο σπουδαίους φιλοσόφους της Αλεξάνδρειας. Αλλά η μόρφωση της Αικατερίνης, με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, ήταν τόσο μεγάλη, ώστε τους «αντιλέγοντας ελέγχειν». Ώστε, δηλαδή, να αποστομώνει εκείνους που αντιλέγουν στην ορθή διδασκαλία. Και μάλιστα, πολλούς απ΄ αυτούς έκανε χριστιανούς. Μπροστά σ΄ αυτόν τον κίνδυνο, ο έπαρχος αφού σκληρά τη βασάνισε, τελικά την αποκεφάλισε. Αργότερα, στο όρος Σινά ο Ιουστινιανός έκτισε στη χάρη της μοναστήρι, που σώζεται μέχρι σήμερα.

Ομιλία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου στη Σύναξη των Κληρικών της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών 24/11/2008

 

 

makariotatos-ieronimos

 

 

γαπητοί Πατέρες καί δελφοί,

Θέλω ν πρώτοις νά δοξάσω τόν Πανάγαθο Θεό καί νά ζητήσω κετευτικς τή Χάρη καί τήν Ελογία τς Παναγίας Τριάδος στε σημε-ρινή μας Σύναξη τν κληρικν τς ερς ρχιεπισκοπς θηνν νά ποδειχθε καρποφόρα καί δημιουργική.

Θερμές εχαριστίες νήκουν στήν Κοσμητεία καί δι’ ατς σέ λόκληρη τήν κπαιδευτική Κοινότητα τς Θεολογικς Σχολς το Πανε-πιστημίου θηνν, ποία φιλοξενε τή συνάντησή μας καί μς δίνει τή δυνατότητα νά ργασθομε σέ τμόσφαιρα οκεία καί οκιακή.

Θέλω πίσης νά εχαριστήσω λους σας γιά τήν νταπόκρισή σας στό κάλεσμά μας καί τήν παρουσία σας σήμερα δ.

Εχαριστίες φείλουμε καί στούς Φοιτητές τς Θεολογικς μας Σχολς, ο ποοι θά στερηθον σήμερα τά μαθήματα τά ποα θά γίνο-νταν σήμερα σέ ατό τό μφιθέατρο σύμφωνα μέ τό ρολόγιο πρόγραμ-μα σπουδν.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

σημερινή μας Σύναξη χει να διαίτερο χαρακτήρα, χι μόνο λόγ το χώρου πού μς φιλοξενε, λλά καί διότι πιθυμ νά ποτελέσει οσιαστικά μία μεγάλη μάδα ργασίας, στε νά συζητήσουμε τούς στό-χους, τίς προσδοκίες, τίς νάγκες, τίς ποχρεώσεις, λλά καί τίς δυσκολί-ες καί τά προβλήματα πού βρίσκονται νώπιόν μας, καθώς δη τό νέο κκλησιαστικό τος χει ξεκινήσει καί στεκόμαστε λοι μπρός στίς παιτήσεις τς διακονίας μας, στήν προσμονή το λαο μας γιά τήν ποι-μαντική μας παρουσία στή ζωή του καί στίς πνευματικές καί πρακτικές νάγκες πού γενν σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα. Ο σκέψεις πού πιθυμ νά μοιρασθ μαζί σας θά μποροσαν νά ταξινομηθον σέ τέσσερες νότητες:

α. ν πρώτοις θέλω νά πιμείνω στή βεβαιότητα τι νορία εναι τό κέντρο τς κκλησιαστικς μας ζως καί τό χάρισμα τς ερωσύνης εναι κινητήρια δύναμη, διά τς ποίας, μέσ τς λατρείας καί τς πνευματικς ζως, νθρωπος βρίσκει νόημα ζως, στηρίζεται στίς δυ-σκολίες καί τίς νάγκες του καί μαθαίνει τόν τρόπο μέ τόν ποο γίνεται κοινωνός το γεγονότος τς ναστάσεως, στε νά νικται συνεχς σχατος χθρός, θάνατος.

β. Κατά δεύτερον, σο καί ν μερικά εναι γνωστά, θεωρ καθκον νά σς νημερώσω γιά τή διοικητική διάρθρωση τς ερς ρχιεπισκοπς, τόσο γιά λόγους διαφάνειας καί ποφυγς παρερμηνειν σχετικά μέ τό νόημα μερικν διαφοροποιήσεων πό ,τι σχυε μέχρι σήμερα, σο καί διότι γνώση τς δομς τν πηρεσιν μας κατά τομες διοικητικς καί πνευματικς εθύνης εναι ναγκαία καί διευκολύνει τή συνεργασία μας.

γ. Κυρίως μως προσοχή μας πιθυμ νά πικεντρωθε στήν νημέρωσή σας καί στήν πρόσκληση νά στηρίξετε τίς προσπάθειες καί νά βοηθήσετε νά ποκτήσουν σάρκα καί στά ο ραματισμοί πού ναφέρονται στόν τομέα τς ποιμαντικς Διακονίας ντός τν ρίων τς ερς ρχιεπισκοπς.

δ. Τέλος θά θελα νά σς καταστήσω κοινωνούς τν προβληματισμν μου καί τν νησυχιν μου σχετικά μέ τήν νάγκη πε-ραιτέρω ναπτύξεως τς μορφς ποιμαντικς διακονίας, πού θά μπορού-σαμε νά νομάσουμε κοινωνικο-προνοιακή προσφορά τς κκλησίας, καθώς ο καιροί εναι δύσκολοι καί δέν χουμε δικαίωμα νά διαφορήσουμε γιά τά προβλήματα τν δελφν μας.

Θά θελα λοιπόν νά διευκρινήσω κ προοιμίου τι σημερινή σύνα-ξις τν ερέων τς ερς ρχιεπισκοπς θηνν δέν χει τόν χαρακτήρα μις κ τν πολλν ερατικν συνάξεων, που καλούμαστε νά συζητή-σουμε κάποια πιμέρους πρακτικά θέματα πού μς πασχολον λους καί τά ποα εναι σφαλς σκόπιμο νά μελετομε κάθε φορά διεξοδικά, νά ναζητομε λύσεις, νά διορθώνουμε λάθη καί νά νισχύουμε τήν κοι-νή μας πεποίθηση γιά τά δέοντα καί τά οσιώδη τς ψηλς διακονίας πού μς μπιστεύθηκε Κύριός μας. πρόθεσή μου, σον φορ τή σημερινή Σύναξη, δέν εναι διατύ-πωση παραινέσεων καί δηγιν γιά πρακτικά ζητήματα τς καθημερινς μας διακονίας, καίτοι καί ς πρός ατό τό σημεο χρειάζεται νά πομε πολλά καί νά διαλεχθομε ες βάθος, μέ ελικρίνεια, σοβαρότητα, ταπει-νοφροσύνη καί πευθυνότητα.

Σήμερα πιθυμ περισσότερο νά σς καταστήσω κοινωνούς τν νησυχιν μου, τν προσδοκιν μου, τν λπίδων μου, κόμη καί τν ραματισμν μου, θά τολμοσα νά π, ς Ποιμενάρχου τς ερς ρχιεπισκοπς θηνν.

Στό χρονικό διάστημα πού κύλισε πό τς νθρονίσεώς μου στήν ρχιεπισκοπική Καθέδρα τν θηνν μέχρι τώρα, μο δόθηκε δυνατό-τητα νά προσεγγίσω καί νά νημερωθ ες βάθος γιά τίς γαθές προ-σπάθειες πολλν ξ μν, γιά τούς διάφορους τομες δραστηριοτήτων γενικότερα καί νά ποτυπώσω καταστάσεις στε νά μπορ νά τοποθετηθ μετά λόγου γνώσεως.

Σέ λο ατό τό διάστημα φαινομενική μου σιωπή κάλυπτε βαθες καί νήσυχους προβληματισμούς, ο ποοι τροφοδοτοσαν τήν προσπά-θεια νά σχεδιάσουμε προοπτικές, στε ταν ριμάσουν κάπως τά πράγ-ματα, κατακαθίσουν τά ζήματα καί διαυγάσει ρίζοντας τν ραματισμν, νά εμαι σέ θέση νά σς καλέσω, πί τ βάσει συγκεκριμέ-νων προτάσεων, νά νώσουμε τούς γνες καί τίς γωνίες μας στήν ναζωπύρωση τς ερατικς φλόγας καί τς διακονίας το λαο μας.

Νά σς καλέσω νά νταποκριθομε στή διακονία πού μς μπιστεύθηκε Μέγας ρχιερεύς, Κύριος μν ησος Χριστός. Ατός πού «ποιε τούς γγέλους ατο πνεύματα καί τούς λειτουργούς ατο πυ-ρός φλόγα».

Θέλω σήμερα, πρίν συζητήσουμε ,τιδήποτε λλο, νά σς προσκαλέ-σω στόν κοινό μας πνευματικό γνα γιά νά ζήσουμε οσιαστικά τό γε-γονός τς κκλησίας καί νά δομε πς ατό θά τό κάνουμε τρόπο ζως το λαο πού Κύριος μς μπιστεύθηκε νά ποιμάνουμε. Καί βέβαια, πρέπει νά εναι - καί εμαι σίγουρος πώς εναι - σαφές τι δέν μπορε νά πάρξει ναζωογόνηση τς κκλησιαστικς ζως καί τς οσιαστικς συμμετοχς το λαο μας στή ζωή τς κκλησίας καί στήν κοινή μας πί-στη, ν δέν βρομε τρόπους νά ναζωογονήσουμε τίς νορίες μας. Νά κα-ταστήσουμε προφανές καί διαμφισβήτητο τι ο νορίες δέν εναι ποκαταστήματα παροχς θρησκευτικν πηρεσιν, λλά τό κέντρο τς ζως μας. Τό κέντρο τς εχαριστιακς μας πάρξεως. κε πού ρχίζει ζωή, πού νοηματοδοτεται, πού γιάζεται, πού λαμπρύνεται καί βρίσκει τόν δρόμο της πρός τήν αωνιότητα.

νορία εναι πρώτιστα τόπος καί νοριακή ζωή τρόπος πού, μέσω τς Θείας Λειτουργίας, τς λατρείας καί τς μετοχς στό Μυστικό Σμα το Κυρίου, πιβίωση μετασχηματίζεται σέ ζωή καί νικιέται θά-νατος. μως δέν μπορε νά ναζωπυρωθε νορία ν δέν ναζωπυρωθε καί δέν ναζωπυροται συνεχς τό χάρισμα τς ερωσύνης.

νορία φείλει νά εναι μεγάλη μας οκογένεια καί ερέας πα-τέρας της. Καί δέν πρέπει νά ξεχνμε τι πάρχουν μέλη της πού γωνίζονται καθημερινά νά πιβιώσουν στή σύγχρονη καθημερινότητα. Πού τούς πνίγουν τά βάσανα, τούς ξουθενώνει κοινωνικο-οικονομική πραγματικότητα καί τούς πομυζ βιοπάλη. Πρός ατούς πρέπει νά σκύψουμε τό κεφάλι καί νά φουγκραστομε τούς πόνους καί τίς γωνίες τους.

σφαλς κκλησία δέν εναι νας θρησκευτικός ργανισμός κοινωνικς πρόνοιας, καί πρώτιστο ργο μας εναι γιασμός καί σω-τηρία το νθρώπου, προσφορά τς δυνατότητας νά νικηθε θάνατος. μως, ποιός γονιός πειδή νδιαφέρεται πρώτιστα νά εναι τό παιδί του γιο, καλό, τίμιο, νάρετο, μορφωμένο, πιτυχημένο στή ζωή καί στήν κοινωνία μπορε νά διαφορήσει ταν τό βλέπει νά εναι ρρωστο, ξυπό-λυτο, νά κρυώνει νά χει πάρει τόν κακό δρόμο;

ν λίγοις χρειάζεται νά μήν χάνουμε ποτέ τήν σορροπία μεταξύ το γιαστικο μας ργου καί τς φιλανθρωπίας. Μπορετε νά μο ποδείξετε ναν γιο τς κκλησίας πού δέν ταν φιλάνθρωπος καί διαφοροσε γιά τόν πόνο τν νθρώπων; Εναι λοιπόν καίριο ζήτημα νά χουμε πίγνωση τς ταυτότητάς μας. Τό κέντρο τς ζως μας εναι Ναός καί ο ερές κολουθίες. Κατ’ ρχήν εμαστε Λειτουργοί το Θυσιαστηρίου. λατρεία το Θεο, Θεία Λειτουργία, εναι ατό πού μς μεταποιε, πού μς βγάζει πρός τόν δελφό, πού μς κάνει καλούς Σαμαρετες. λατρεία εναι κινητήρια δύναμη πού θρέφει τήν γάπη καί μς στρέφει πρός τόν συνάνθρωπό μας.

Καταλαβαίνετε λοιπόν πόσο ζωτικς σημασίας εναι γιά τή ζωή τς κκλησίας μήτρα τς παρξής μας, λατρευτική ζωή, νά ποπνέει κκλησιαστικό θος καί ρθόδοξη πνευματικότητα. ς πρός τοτο πιτρέψτε μου νά σς πενθυμίσω τι δέν μς ρμόζουν πίδειξη καί ντυπωσιασμός, λλά λιτότητα καί επρέπεια.

ναός καί λατρεία χρειάζεται νά εναι σεμνά καί νά βοηθον τόν νθρωπο νά γαληνεύσει, νά κατανυχθε, νά πομακρυνθε πό τή βοή το κόσμου καί νά διαισθανθε τήν γάπη καί τήν παρουσία το Θεο στή ζωή του. πομένως σωστή καί μετρημένη χρήση τν μικροφώνων καί τν φωτιστικν, ποφυγή τν διακοσμητικν περβολν καί τς πιδείξεως χλιδς καί πλούτου, τν φωνητικν ντάσεων, το στόμφου στίς εχές καί τό κήρυγμα καί λλειψη συνεργασίας μέ τούς εροψάλτες στε νά πικρατε ρεμο καί ρμονικό λειτουργικό κουσμα γίνονται συ-χνά ατία πομακρύνσεως το λαο πό τό Ναό το Θεο. Σέ ατές τίς περιπτώσεις φείλουμε νά ναλογισθομε τίς εθύνες μας καί νά τροπο-ποιήσουμε τή στάση μας.

Τέτοια δυσλειτουργικά φαινόμενα γίνονται μφανέστερα ταν δέν ντιμετωπίζουμε μέ σύνεση τίς κούσιες κούσιες προκλήσεις το νεοπλουτισμο στούς Γάμους, τίς Βαπτίσεις τά Μνημόσυνα.

Εναι καθκον μας νά τηρομε καί νά μήν προδίδουμε τή γνήσια κκλησιαστική τάξη. Δέν πιτρέπεται νά υοθετονται πρακτικές πού λλοιώνουν τό νόημα τς λατρείας καί εναι χρέος μας νά μήν δεχόμαστε κανέναν συμβιβασμό ταν ο καθόλα συμπαθες νθοπλες ο φωτο-γράφοι π.χ. πιχειρον τήν καταστρατήγηση τς ερότητας τν μυστηρί-ων μας. λοι έχουμε γεύση, αφνης, τν προβλημάτων πού συναντμε κατά τήν τέλεση τν ερν Μνημοσύνων. φείλουμε νά θυμόμαστε πάντοτε τι ατό πού προσφέρουμε εναι ταπεινή κεσία γιά τό λεος το Θεο στον γαπημένο μας νθρωπο. ς ναρρωτηθομε λοιπόν μέ πευθυνότητα καί ερατική εαισθησία ν εναι σωστό νά γίνονται χωρι-στά τά μνημόσυνα τς διας μέρας νά διακρίνονται τά μνημόσυνα στά ποα συμμετέχει κάποιος πίσκοπος πό τά πόλοιπα. Εναι μορφο νά ποτάσσονται ο κκλησιαστικές κολουθίες στήν οκονομική πολαβή τν κυλικείων; Κι' κόμη, πς μπορομε νά μιλμε γιά οκογενειακή τμόσφαιρα στήν νορία ταν λειτουργομε χωρίς κοινωνία καρδίας, χω-ρίς τήν ν Χριστ γάπη μεταξύ μας, ταν δέν προσέχουμε τίς μεταξύ μας σχέσεις, ταν ντί νά βαστάζουμε λλήλων τά βάρη προσπαθομε νας νά ναδείξει τά λάθη το λλου;

μως ποσχέθηκα τι σήμερα δέν θά σταθ σέ παραινέσεις καί δηγίες. λλωστε, πως θά φανε στή συνέχεια λοι ατοί ο προβλημα-τισμοί φορον σέ θέματα τά ποα εελπιστ, ότι θα καταστε δυνατόν νά συζητηθον διεξοδικά, νά κατανοηθον τά λάθη μας καί νά βρεθον λύσεις μέσω τν δραστηριοτήτων πού θέλω νά σς νακοινώσω καί νά σς προσκαλέσω νά συμμετάσχετε σέ ατές. Πρίν προχωρήσουμε μως σέ αύτό πιτρέψτε μου νά σκιαγραφήσω δι’λίγων τη διοικητική δομή της ερς ρχιεπισκοπς θηνν.

Α΄

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΔΟΜΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΑΘΗΝΩΝ.

1. ρχιεπίσκοπος.

Κατά τήν τάξη τς κκλησίας πικεφαλς κάθε τοπικς κκλησίας εναι ες τύπον καί τόπον Χριστο στάμενος ρχιερεύς, πομένως στήν ρχιεπισκοπή θηνν ρχιεπίσκοπος.

Δέν εναι κατάλληλη στιγμή καί δέν θέλω νά σς κουράσω παραθέ-τωντας πατερικά χωρία κκλησιολογικές ριοθετήσεις το ργου, τν καθηκόντων καί τς ποστολς το ρχιερέως. Θά περιοριστ σέ μιά φαινομενικά πλή διατύπωση ατο πού ασθάνομαι ς ρχιερεύς, πικεφαλς μις εχαριστιακς κοινότητος: δουλειά μου εναι νά μέ πακούουν λοι πειδή πρτος γώ πακούω σέ λους. θέση το πικεφαλς μις τοπικς κκλησίας δέν εναι θέση ξουσίας λλά διακονίας. Τό διάκονημα πού μού νέθεσε Θεός εναι το γουμένου. Μπορες νά εσαι πρτος ταν συνεχς γωνίζεσαι νά γνωρίζεις πς νά εσαι πάντων σχατος. Δέν νομίζω τι χρειάζεται νά π περισσότερα γιά τά καθήκοντα το ρχιεπισκόπου καί σπεύδω νά προχωρήσω εραρχικς στούς πικεφαλς συνεργάτες μας.

2. Ο Βοηθοί πίσκοποι.

ερά ρχιεπισκοπή θηνν χει τό πλεονέκτημα νά διακονεται πό μερικούς κλεκτούς βοηθούς πισκόπους. σφαλς κάθε βοηθός πίσκοπος χει χρέος νά μεριμν γιά τόν τομέα πο το χει νατεθε. Πέραν ατο, μως, θά πρέπει λοι μαζί νά λειτουργον ς μία μικρή Σύ-νοδος πλάϊ στόν ρχιεπίσκοπο, ποία θά συγκαλεται κατά διαστήματα στε ο πίσκοποι νά προσφέρουν τή γνώμη τους σέ καίρια ζητήματα. Θεωρ, πίσης, καθκον μας νά διαθέσουμε στούς πισκόπους μας να ξιοπρεπ χρο, που θά μπορον νά συναντνται μέ τόν κλρο καί τόν λαό.

3. Πρωτοσύγκελλος, Γενικός ρχιερατικός

καί ο Εσηγητές τους.

μφότεροι χουν τήν εθύνη τς παρακολουθήσεως λων τν θεμά-των πού πρέπει νά φθάσουν πεξεργασμένα στόν ρχιεπίσκοπο καί εσηγονται πρός συζήτηση θέματα ψηλς εαισθησίας, πως ο χειρο-τονίες, ο μετακινήσεις κληρικν, πιβολή ργιν, ο πιπλήξεις, ο Ε.Δ.Ε., τά πισκοπικά Δικαστήρια κ.λ.π.

4. Τό διαίτερο Γραφεο το ρχιεπισκόπου

χει τήν εθύνη τς τηλεφωνικς καί πιστολικς πικοινωνίας καί τς διαχειρίσεως το καθημερινο προγράμματος το ρχιεπισκόπου.

5. Ο προσωπικοί Σύμβουλοι το ρχιεπισκόπου.

Στήν ψηλς ξειδίκευσης ποχή μας, ρχιεπίσκοπος χρειάζεται νά χει ξιόπιστη, πιστημονικά κατοχυρωμένη καί μετά λόγου γνώσεως νημέρωση γιά τίς διαιτερότητες πού παρουσιάζουν μερικά ζητήματα πί τν ποίων καλεται νά λάβει ποφάσεις, καί τά ποα πτονται νομικν, οκονομικν, τεχνικν τεχνολογικν ζητημάτων κ.ο.κ., στε, ταν ατό παιτεται, ο διοικητικοί χειρισμοί καί ο ποφάσεις νά εναι γκυρες, διάβλητες καί τεκμηριωμένες.

6. Τό Γραφεο Προσωπικο

Κύρια εθύνη καί ργο ατς τς πηρεσίας εναι προετοιμασία τν θεμάτων πού θά προωθηθον στόν Πρωτοσύγκελλο τόν Γενικό ρχιερατικό πίτροπο στε νά φθάσουν τελικς πεξεργασμένα στόν ρχιεπίσκοπο. Τό βάρος τς εθύνης πού ναλογε σέ ατό τό Γραφεο γίνεται εκολα κατανοητό ν συνειδητοποιήσουμε τι σχολεται μέ θέ-ματα πού φορον τίς σχέσεις καί τά προβλήματα συνεργασίας μεταξύ τν κληρικν, τίς δυσκολίες πού ντιμετωπίζει ερέας μέ τόν διο τόν αυτό του, τά προβλήματα τν ερατικν οκογενειν, τά διέξοδα στίς σχέσεις κλήρου καί λαο, εροψαλτν, πιτρόπων, νεωκόρων, κ.λ.π.

ργο του εναι πίσης διαχείριση ζητημάτων πού σχετίζονται μέ τήν ερεση λύσεων γιά τήν κάλυψη ναγκν πού ναδεικνύει καθημε-ρινότητα. λλη δύσκολη πτυχή τν ρμοδιοτήτων το Γραφείου Προσωπικο εναι νασχόληση μέ τά προβλήματα πού φορον στή λειτουργία τν κοιμητηρίων, τήν τέλεση τν εροπραξιν, τίς αθαιρεσίες μερικν κληρικν λαϊκν, καθώς καί ζητήματα θικς τάξεως καί πολλά λλα.

7. Τό Γραφείου Τύπου καί ΜΜΕ

Πρέπει νά καταστε σαφές, τι παρά τήν μωνυμία πάρχει καί φείλει νά πάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ τν κοσμικν, πολιτικν συνδικαλιστικν «γραφείων τύπου» καί μις ντίστοιχης κκλησιαστικς πηρεσίας. Στήν ποχή το Internet, τς κυριαρχίας τν ΜΜΕ, τς ταχεί-ας διακινήσεως τς πληροφορίας, κ.ο.κ., κκλησία χει χρέος νά ξιοποιήσει καί αύτές τίς καινούργιες δυνατότητες γιά νά ένημερώνει τόν λαό το Θεο, νά προβάλλει τόν λόγο το Εαγγελίου καί νά εναι παροσα πουδήποτε καί μέ ποιονδήποτε θεμιτό τρόπο, στε νά κούγετε παντο λόγος το Θεο καί νά εναι δραστικά παρούσα κκλησία, πό τόν ρο να ποφεύγονται ο πειρασμοί τς κκοσμίκεύσης. Δέν θέλω νά σταθ σέ περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά μέ τά διοικητικά θέματα. πιτρέψτε λοιπόν νά προχωρήσω μεσα στό μεζον ζήτημα τς ναδιάρθρωσης τς δομς τς Ποιμαντικς μας διακονίας.

Γ΄

ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ

Μία περιοχή στήν ποία πιθυμ νά δωθε διαίτερη προσοχή εναι ατό πού θά μπορούσαμε νά νομάσουμε ποιμαντική τν ποιμένων. Θεωρ θεμελιδες καθκον τς κκλησίας νά μεριμν διαίτερα γιά τούς διους τούς κληρικούς καί τίς νάγκες τους.

1. Μέριμνα γιά τούς ερες

Ατή θεωρομε τι πρέπει νά ναπτύσεται σέ πολλά πίπεδα, πως:

α. Καλλιέργεια ερατικν κλίσεων, στε νά προετοιμάσουμε νέους ερες. Πρός ατή τήν κατεύθυνση χρειάζεται νά ναπτυχθον δραστη-ριότητες πού νά νισχύσουν τή διασύνδεση, τήν παφή καί τή συνεργασία μας μέ τίς ερατικές σχολές, τίς κκλησιαστικές καδημίες καί τίς Πανε-πιστημιακές σχολές. Προφανς σέ ατόν τόν τομέα συνεργασία μέ τό γραφεο Νεότητος εναι ατονόητη.

β. Θεσμοθέτηση νός εδικο κπαιδευτικο προγράμματος, θά λεγα νός μόνιμου ερατικο Σεμιναρίου τς ρχιεπισκοπς, τό ποο θά πρέ-πει νά παρακολουθον πρίν χειροτονηθον ο ποψήφιοι κληρικοί μας, νεξαρτήτως τν λλων σπουδν τους.

γ. Διοργάνωση προγράμματος μέ προαιρετική συμμετοχή, τό ποο θά προσφέρει διά βίου κπαίδευση στούς κληρικούς τς ρχιεπισκοπς. Σέ ατή τήν κπαιδευτική καί πιμορφωτική δραστηριότητα πρέπει νά δοθε μφαση σέ εδικά θέματα ζωτικς σημασίας, πως ξομολόγηση, ποιμαντική τν μελλονύμφων, γάμος, φηβεία, κρίση τς μέσης λικίας, τό διαζύγιο, τό πένθος, ποιμαντική τν κοιμητηρίων, τν νοσο-κομείων, τν φυλακν κ.λ.π. Πρέπει νά τονίσουμε τι ατά τά πιμορφωτικά προγράμματα απαιτεται νά χουν πρακτικό παρά θεωρη-τικό χαρακτρα, πομένως πρέπει νά δοθε μφαση, πίσης, στήν κπαίδευση μέσω ποπτείας σέ μάδες.

νάγκη πιμόρφωσης καί λλαγς στάσης σέ μερικούς τομες τς ποιμαντικς μας εθύνης εναι πιτακτική καί πολύτως παραίτητη. Γιά παράδειγμα, τά κοιμητήρια δέν εναι δυνατόν νά θεωρονται χρος ξοικονομήσεως χρημάτων, λλά περιοχή που πρέπει νά φανερώνεται ποφασιστικά καί πασιφανς παραμυθητική παρέμβαση τς κκλησίας στόν νθρώπινο πόνο. Ο προσωρινές οκονομικές δυναμίες κάποιων κληρικν μπορον νά καλυφθον μέ ξιοπρεπέστερους τρό-πους. Σς διαβεβαι, τι κατά περίπτωση ντιμετώπιση τέτοιων δυσχερειν μπορε νά εναι –καί θά εναι – πιό ποτελεσματική μέσω τς ρχιεπισκοπς παρά μέσω τν κοιμητηρίων. λλο παράδειγμα, ποκαλυπτικό τν λλειμμάτων τς ποιμαντικς μας παρουσίας, εναι χρος τς γείας καί τς σθενείας. Εναι πρόδη-λο, τι σο φορ τήν Ποιμαντική τν Νοσοκομείων, τν Φυλακν λλων περιοχν, που συσσωρεύεται νθρώπινος πόνος, παιτεται νά καταστρωθε νας κεντρικός σχεδιασμός πό εδικούς καί γνστες το θέματος κληρικούς καί εδικούς, πιστήμονες θεολόγους καί λλους, στε ποιμαντική μας παρουσία στό πλευρό το πάσχοντα καί το δοκιμαζόμενου συνανθρώπου νά στέκεται στό ψος τν περιστάσεων. ρωτήματα πως άν φημέριος το νοσοκομείου εναι μόνιμος ναλασσόμενος σέ ατή τή διακονία καί κόμα ποιά εναι θέση τν λαϊκν στελεχν το ποιμαντικο ργου σέ ατόν τόν τομέα πρέπει νά μς πασχολήσουν πολύ σοβαρά. Φθάνουμε τσι σέ να δεύτερο σημεο τό ποο ναφέρεται στήν Μέ-ριμνα γιά τά λαϊκά στελέχη το Ποιμαντικο ργου.

2. Μέριμνα γιά τά λαϊκά στελέχη το Ποιμαντικο ργου.

α. Κατά ναλογία πρός τήν καλλιέργια τν ερατικν κλήσεων χρειάζεται νά ναπτυχθον δραστηριότητες μέ στόχο τήν καλλιέργεια πνεύματος διακονίας σέ πιλεγμένα μέλη τν νοριν μας καί τήν δημι-ουργία σώματος λαϊκν στελεχν το Ποιμαντικο ργου. Καί σέ ατόν τόν τομέα εναι ατονόητη συνεργασία μέ τίς νορίες, τίς ερατικές σχο-λές καί κκλησιαστικές καδημίες καί σφαλς μέ τά Πανεπιστήμια.

β. Χρειάζεται νά προσεγγίσουμε προσεκτικότερα τους εροψάλτες. Θεωρομε σκόπιμο νά πάρχουν ργανωμένες συνάξεις πικοινωνίας μέ τούς εροψάλτες δίς τρίς τησίως. κόμη περισσότερο εναι ναγκαο νά ργανώνονται μέ μεγαλύτερη συχνότητα συνάξεις τν νέων καί τν μαθητευόμενων εροψαλτν.

γ. νάλογες συνάξεις κπαιδευτικο καί συντονιστικο χαρακτήρα, π.χ. δίς τρίς τησίως εναι σκόπιμο νά ργανώνονται καί γιά τούς πιτρόπους τν νοριν.

Καί βέβαια δέν θά ταν δυνατόν νά παραβλεφθε νάγκη νά μερι-μνήσουμε γιά τήν ερατική Οκογένεια:

3. Μέριμνα γιά τήν ερατική Οκογένεια.

α. φροντίδα μας γιά τήν ερατική οκογένεια φείλει νά εναι παροσα πό πολύ νωρίς. Θεωρομε ζωτικς σημασίας νά πάρχει δομη-μένη καί ργανωμένη προετοιμασία τν ποψηφίων γιά τήν γγαμη ερωσύνη ζευγαριν.

Εναι πολύ σημαντικό νά πάρχουν προγραμματι-σμένες συναντήσεις κπαιδευτικο καί ποστηρικτικο χρακτήρα μέ κοι-νή συμμετοχή το ποψηφίου γιά τήν εροσύνη ζεύγους.

β. Κατά ναλογία με τά προηγούμενα πρέπει νά πάρχουν τακτικές συνάξεις κατά περιφέρεια τν πρεσβυτέρων, κυρίως ποστηρικτικο καί δευτερευόντως κπαιδευτικο χαρακτρα κάποτε καί γιά λόγους ναψυχς.

πό τό φάσμα τν ποιμαντικν μας δραστηριοτήτων εναι ατονόητο τι κεντρική θέση φείλει νά κατέχει μέριμνα γιά τή Νεότη-τα:

4. Μέριμνα γιά τή Νεότητα:

Σέ ατό τό σημεο δέν χει νόημα νά παναλάβω τά ατονόητα. πως γνωρίζετε, χω δη τοποθετηθε πί το θέματος στόν νθρονιστήριο λόγο μου.

πενθυμίζω τι δη πάρχουν καί λειτουργουν δυναμικά:

α. τό «Γραφεο Νεότητος»,

β. Τό δρυμα Νεότητος, καί

γ. τά πολυάριθμα νοριακά κέντρα.

φείλω, μως, νά σς νημερώσω τι τό πάρχον σχμα το Γραφεί-ου Νεότητος, πιθυμομε νά νισχυθε μέ τό «Κεντρικό Συμβούλιο Νέων», πού δη τοιμάζεται καί εελπιστομε τι σύντομα θά πεκτείνει τίς δραστηριότητές του καί θά κάνει καταλυτικά φανερή τήν παρουσία του. Μία λλη περιοχή, που χουμε ποχρέωση νά σταθομε μέ διαίτερη ποιμαντική εαισθησία εναι μέριμνα γιά τούς συνταξιούχους κληρι-κούς μας:

5. Μέριμνα γιά τούς συνταξιούχους κληρικούς.

Πιστεύουμε τι εναι καιρός νά δημιουργηθε καί νά λειτουργε ργανωμένο πρόγραμμα παρακολούθησης, φροντίδας, στήριξης λλά καί ξιοποίησης τν συνταξιούχων Κληρικν μας, καί χουμε συγκεκριμένες προτάσεις σχετικά με ατό τό ζήτημα .

Πρίν λοκληρώσω τήν ναφορά μου στίς διάφορες πτυχές του ποιμαντικο ργου, πως τίς σκιαγράφησα στίς προηγούμενες παραγρά-φους, θά θελα νά σταθ λίγο σέ μία πτυχή τς ποιμαντικς μας διακο-νίας, στήν ποία ο καιροί πιτάσσουν νά δώσουμε δαίτερη βαρύτητα. Πρόκειται γιά τόν τομέα τς Ποιμαντικς τν Νοσηλευτηρίων καί λλων εδικν καταστάσεων.

6. Ποιμαντική τν Νοσηλευτηρίων καί λλων εδικν καταστάσεων.

σφαλς πολύτιμη σέ ατή τήν προσπάθεια εναι ξιοποίση τν ν νεργεί μπείρων φημερίων. πως, μως, δη προανέφερα παιτεται νας κ νέου κεντρικός σχεδιασμός ατς τς περιοχς διακονίας.

Εναι ναγκαο πίσης νά ργανωθον:

α. Εδική κπαίδευση κληρικν γιά ξειδικευμένους τομες διακονίας, πως τά Νοσοκομεα, ο φυλακές, τά δρύματα κ.λπ.

β. κπαίδευση καί δημιουργία ξειδικευμένων λαϊκν στελεχν, γιά τή διακονία τν νοσοκομείων, τν σθενν κατ' οκον λλων εδικν καταστάσεων.

γ. Δημιουργία μις κατάλληλα κπαιδευμένης μάδας κληρικν καί λαϊκν στελεχν, ποία θά βρίσκεται σέ μόνιμη τοιμότητα γιά παρέμ-βση σέ κρίση. χουμε χρέος νά εμαστε μεσα καί οσιαστικά παρόντες, ταν συνάνθρωποί μας βρίσκονται μέσα σέ μείζονες καί αφνιδιαστικές δοκιμασίες, πως σεισμοί, μείζονες καταστροφές μαζικές νθρώπινες πώλειες, κ..

δ. Δέν εναι σωστό, κόμη, νά μς διαφύγει ποχρέωση νά στηρί-ζουμε καί τά πάρχοντα στελέχη μας πού δη πηρετον στά διάφορα δρύματα μας, ς νοσηλευτές, κοινωνικοί λειτουργοί, βρεφονηπιαγωγοί κ.λπ. Κύριος στόχος ατς τς παρέμβασης εναι εαισθητοποίησή τους στήν ποιμαντική διάσταση τν πηρεσιν τους καί κατά προέκταση «κκλησιαστικοποίηση» τς διακονίας τους.

Ελπιστντας τι δέν χω ξαντλήσει τά ρια τς πομονς σας πιτρέψτε μου νά ναφερθ πιγραμματικά καί πολύ συνοπτικά σέ μία τελευταία νότητα, στην ποία δίνω τόν ττλο Κοινωνικο-προνοιακή Δια-κονία.

Δ΄

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ- ΠΡΟΝΟΙΑΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ

γαπητοί πατέρες καί δελφοί,

πως επα καί στήν ρχή τς μιλίας μου, χουμε χρέος νά διατηρομε πάντοτε τήν σορροπία μεταξύ το γιαστικο καί το φιλανθρωπικο μας ργου. Ο Πατέρες τς κκλησίας εναι κατηγορηματικοί ς πρός ατό τό σημεο καί Παράδοση καί κκλησιαστική μας στορία κραυγάζουν περί τς διατηρήσεως ατς τς σοροπίας. Ες πίρρωσιν ατο πού λέω, παραθέτω πιλεκτικά τά σχόλια το ερο Χρυσοστόμου στό λεγόμενο Εαγγέλιο τς Κρίσεως (Ματθ. 25, 45):

«σθενς μην͵ κα πεσκψασθ με· ξνος μην͵ κα συνηγγετ με. Ετα ο καλς ν καιρ διακονσαντες͵ ες τν οκεαν σθνειαν φορντες͵ κα ες τν ξαν το δανεισαμνου͵ λγουσι· Κριε͵ πτε σε εδομεν πεινντα͵ κα θρψαμεν; διψντα͵ κα ποτσαμεν; ες ν ο φθαλμο πντων λπζουσι͵ κα σ δδως τν τροφν ατν ν φθονίᾳ; τς πολλς γαθτητος κρπτει τν ξαν δι φιλανθρωπαν· … κατοι δνατο επεν· Δετε ο ελογημνοι͵ τι σωφρονσατε͵ τι παρθενε-σατε͵ τι γγελικν πολιτεαν νελβετε· λλ σιωπ τατα͵ οχ τι νξια μνμης͵ λλ΄ ς δετερα φιλανθρωπας. λλ΄ σπερ τοτοις τος κ δεξιν δι τν φιλανθρωπαν δειξε δεδωρημνην τν βασιλεαν· οτω κα τος ξ ριστερν δι τν καρπαν πελησε τν τιμωραν… Οκ επεν τι πορνεσατε͵ τι μοιχεσατε͵ τι κλψατε͵ τι ψευδομαρτυρσατε͵ τι πιωρκσατε· κακ μν μολογουμνως κα τατα͵ λλ τς πανθρωπας καττερα κα τς νελεημοσνης. Δι τ δ͵ Κριε͵ οκ λλων δν φρεις μνμην; Ο κρνω͵ φησ͵ τν μαρταν͵ λλ τν πανθρωπαν· ο κρνω τος μαρτσαντας͵ λλ τος μ μετανοσαντας· πρ παν¬θρωπας μς καταδικζω͵ τι χοντες τοσοτον κα τηλικοτον φρμακον σωτηρας͵ τν λεημοσνην͵ ν ξηλεφετο πντα τ μαρ¬τματα͵ παρκατε τοσατην εεργεσαν. νειδζω τονυν τν πανθρωπαν ς ῥίζαν κακας κα πσης σεβεας· παιν τν φιλανθρωπαν ς ῥίζαν πντων τν γαθν͵ κα πειλ τος μν πρ αἰώνιον͵ τος δ βασιλεαν ορανν παγγλλομαι». (ΙΩΑΝΝΟΥ το ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, μιλίαι 1-9, Περί Μετανοίας, PG, 49, 334-335).

ν λίγοις, μς προειδοποιε καί μς θέτει πρό τν εθυνν μας, λέ-γοντας τι σο καί ν προσπαθομε νά χουμε πνευματική ζωή, κόμα καί άν μετανοήσουμε γιά τις μαρτίες μας, άν εμαστε πάνθρωποι, διαφορώντας γιά τις δοκιμασίες, καί τίς νάγκες τν συνανθρώπων μας δέν μπορομε νά λεγόμαστε χριστιανοί καί νά λπίζουμε στή σωτηρία μας. Εναι λοιπόν ξένο πρός τό θος τς κκλησιαστικς μας παραδόσεως νά διαφορήσουμε γιά τίς πρακτικές δυσκολίες καί τίς δύνες τν δελφν μας.

κλεψύδρα δέν πιτρέπει νά πεισέλθουμε σέ λεπτομέρειες. μως φείλω νά σς καταστήσω κοινωνούς καί ατν τν ραματισμν μου καί νά σς προσκαλέσω καί νά σς παρακαλέσω νά γκαλλιάσετε μέ μπρακτες ποδείξεις χριστιανικς γάπης καί ατόν τόν τομέα δραστη-ριοτήτων πού νδεικτικά νομάσαμε Κοινωνικο-προνοιακή διακονία.

Πρός οκονομία το χρόνου θά παριθμήσω πλς τίς δραστηριότη-τες πού σχεδιάζουμε νά δημιουργήσουμε ξ ρχς νά παυξήσουμε καί νά βελτιώσουμε τίς πάρχουσες δομές που ατό εναι ναγκαο.

Ατές ο δραστηριότητες θά μποροσαν πιγραμματικά νά ταξινομηθον ς ξς:

1. Δημιουργία Κέντρου Φροντίδας λικιωμένων καί κατάκοιτων σθενν.

2. Στέγες λικιωμένων.

3. Κέντρο γιά τήν φροντίδα το ατιστικο παιδιο.

4. Κέντρο γιά τή φροντίδα το παιδιο μέ νοητική στέρηση.

5. Κέντρο γιά παραπληγικά τομα.

6. Κέντρο γιά τό μπερίστατο παιδί.

7. Δραστηριότητες γιά τή Νεολαία:

α. Κέντρα Νεότητος

β. Νεανικές Κατασκηνώσεις

γ. Δημιουργία χώρων γιά θλοπαιδιές καί ποιοτική ψυχαγωγία τν νέων

δ. Χώροι γιά καλλιέργεια δημιουργικν ργασιν

8. Συμβολή στήν ντιμετώπιση το προβλήματος τν ναρκωτικν μέ μφαση στόν τομέα τς πανένταξης καί τς κοινωνικς ποκατάστασης.

9. «Τράπεζες γάπης», που θά προσφέρεται φαγητό σέ χειμαζομέ-νους δελφούς μας. Στόχος καί σύνθημά μας εναι: «Κανένας Νηστικός στήν ρχιεπισκοπή θηνν».

10. Κέντρο Στήριξης τς Οκογένειας

11. Κέντρα Ψυχικς γείας

12. Πολυδύναμο Κέντρο Συμπαραστάσεως στόν νεργο, τόν Μετανά-στη, τόν Πρόσφυγα, τόν ναξιοπαθοντα, κ.λπ.

Πρίν λοκληρώσω τήν μιλία μου θέλω νά κάνω μνεία καί μις λλης περιοχς, που πιθανόν δέν εναι μεσα ρατή διάσταση τς Ποιμαντικς μας εθύνης αλλά που προσωπικά πιστεύω τι χει νόημα καί σημασία νά προβληματιστομε γιά τίς εθύνες πού μς ναλογον καί γιά τήν νάγκη νά πάρξουν, πό πλευρς κκλησίας, ργανωμένες δραστηριότητες. Πρόκειται γιά τήν περιοχή τς παιδείας, τς τέχνης καί το πολιτισμο.

πό τήν πρώτη μέρα τς ναλήψεως τν καθηκόντων μου στήν θήνα επα δημοσίως, τι ς κκλησία χουμε χρέος νά νακαλύψουμε καί πάλι τούς χυμούς πού θρεψαν τίς ψυχές τν προγόνων μας καί γέν-νησαν τόν πολιτισμό πού κληρονομήσαμε. Στήν ποχή τς παγκοσμιο-ποίησης, τς κρίσης τν δεολογιν, τς ψευδώνυμης διανόησης, το ετελισμο τς καλλιτεχνικς καί τς πνευματικς δημιουργίας καί τήν ποταγή τους στόν δηφάγο καταναλωτισμό χουμε ναπόδραστο καθκον νά συμβάλλουμε ς κκλησία στήν παραγωγή παιδείας καί πολιτισμο. Στό πρόγραμμα μας εναι νά ναλάβουμε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες πρός ατή τήν κατεύθυνση καί δη χουμε ξεκινήσει κά-ποιες διεργασίες. Γιά λα ατά θά νημερωθτε πρώτα σες καί μαζί σας λαός το Θεο πολύ σύντομα, φο λλωστε θά κληθτε, σοι μπορετε καί θέλετε νά συμμετάσχετε καί σέ ατές τίς προσπάθειες.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

γαπητοί δελφοί δέν θέλω νά σς κουράσω περισσότερο. Θά στα-ματήσω δ πιλέγοντας ντί λλου πιλόγου νά πενθυμίσω σέ λους τίς παραινέσεις το διου το Κυρίου μας:

«Δετε͵ ο ελογημνοι το πατρς μου͵ κληρονομσατε τν τοιμασμνην μν βασιλεαν π καταβολς κσμου. πενασα γρ, κα δκατ μοι φαγεν͵ δψησα κα ποτσατ με͵ ξνος μην, κα συνηγγετ με͵ γυμνς κα περιεβλετ με͵ σθνησα κα πεσκψασθ με͵ ν φυλακ μην κα λθατε πρς με. Ττε ποκριθσονται ατ ο δκαιοι λγοντες· Κριε͵ πτε σε εδομεν πεινντα κα θρψαμεν͵ διψντα κα ποτσαμεν; πτε δ σε εδομεν ξνον κα συνηγγομεν͵ γυμνν κα περιεβλομεν; Πτε δ σε εδομεν σθεν ν φυλακ κα λθομεν πρς σε; Κα ποκριθες βασιλες ρε ατος· μν λγω μν͵ φ΄ σον ποισατε ν τοτων τν δελφν μου τν λαχστων͵ μο ποισατε». (Ματθ. 25, 34-40).

Θεός νά σς ελογε λους.