23 Αυγούστου, 2008

Ὁμιλία τῆς Α.Θ.Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου κατὰ τὴν ἐπίσκεψιν Αὐτοῦ εἰς τὴν Ἱερὰν Κοινότητα(21/08/2008).

σιώτατοι γιε Πρωτεπιστάτα κα παξάπαντες ο γούμενοι κα ντιπρόσωποι τν Εκοσιν ερν Βασιλικν, Πατριαρχικν κα Σταυροπηγιακν Μονν το γίου ρους, ο συγκροτοντες τν ερν ατο Κοινότητα, «χάρις μν κα ερήνη π Θεο Πατρς μν κα Κυρίου ησο Χριστο» (Α΄Θεσ. α΄ 2).

Εχαριστομεν θερμς τν γούμενον τς ερς Μονς Φιλοθέου δι τος καλος κα εγενες λόγους τς προσφωνήσεώς του ξ νόματος το ερο τούτου Σώματος, τος ποίους ποδεχόμεθα μετ χαρς, πιγράφοντες λον τν κδηλούμενον σεβασμν κα τν κφραζομένην ελάβειαν κα φοσίωσιν ες ατν τν γιώτατον ποστολικν κα Πατριαρχικν Οκουμενικν Θρόνον, τος οακας το ποίου κατ τ πολ λεος κα τν συγκατάβασιν το Θεο ξιώθημεν ν πιστευθμεν.

Μ πολλν ερν χαρν κα βαθεαν συγκίνησιν ερισκόμεθα κα πάλιν, γαπητοί, ν μέσ μν, ν γί ρει, ν τ χαλκεί τούτ τς εαγγελικς ρετς κα ργαστηρί τς μετανοίας κα καθάρσεως κα τόπ γιάσματος τς δόξης το Θεο. «Εχαριστομεν τ Θε πάντοτε περ πάντων μν μνείαν ποιούμενοι π τν προσευχν μν, διαλείπτως μνημονεύοντες μν το ργου τς πίστεως κα το κόπου τς γάπης κα τς πομονς τς λπίδος το Κυρίου μν ησο Χριστο μπροσθεν το Θεο κα Πατρς μν, εδότες, δελφο γαπημένοι π το Θεο, τν κλογν μν, τι τ εαγγέλιον μν οκ γεννήθη ες μς ν λόγ μόνον λλ κα ν δυνάμει κα ν Πνεύματι γί κα ν πληροφορί πολλ» (Α΄ Θεσ. α’ 2-5), πως γραφε πρς τος Θεσσαλονικες πόστολος Παλος. Σες ο γιορεται Μοναχο εσθε ερ γκαύχησις τς ποτνίας Μητρς κκλησίας κα μν προσωπικς δι τν λην εαγγελικν μαρτυρίαν σας, τν πνευματικν καλλιέργειαν κα γρήγορσιν, τν φιλοξενίαν, τν θυσιαστικν γάπην, τν φυλακν τν ερν παραδόσεων, τν σεβασμν ες τν πατραν κληρονομίαν, ς κα τν υϊκν φοσίωσιν, τν σεβασμν κα τν γάπην σας πρς τν πάντοτε ν δοκιμασί κα π το Σταυρο ερισκομένην γιωτάτην κκλησίαν τς Κωνσταντινουπόλεως.

Ερισκόμενοι ν γί ρει ασθανόμεθα νεσιν κα παραμυθίαν, ς ερισκόμενοι ες τ δια κα ν μέσ τν δίων τέκνων. Κα σφαλς εμεθα ες τ δια κα ν μέσ τν τέκνων μν, καθσον ν Κωνσταντινουπόλει Μεγάλη το Χριστο κκλησία κα Πατριάρχης εναι μεσος κκλησιαστικ ρχή σας κα προστασία. Διότι, να μν πολλς τς ατονομίας χαίρει γιώνυμος θως, λλπισκοπικς προστάτευτος δν εναι, οτε δύναται ν εναι, πως λλωστε κα οδες χρος κα οδν κκλησιαστικν δρυμα κα κατάστημα, κα οδεμία μς χριστιανν, λαϊκν, κληρικν μοναχν, φσον εμεθα ρθόδοξοι κα χι Πρεσβυτεριανο λλης μολογίας Προτεστάνται. Τ Οκουμενικν Πατριαρχεον εναι δική σας πισκοπ κα Οκουμενικς Πατριάρχης εναι κανονικς κα νόμιμος κυριάρχης πίσκοπος κα πνευματικς πατρ κα προστάτης σας, κατά τε τος θείους κα ερος κανόνας, τν παράδοσιν κα κατ τ γενικς κρατοντα κκλησιαστικ θέσμια. σως δν θ το περιττν ν ναφέρωμεν κα τ σχετικν Χρυσόβουλλον το οιδίμου Ατοκράτορος νδρονίκου Β΄(1312), ς κα τ σύστοιχον ερν Σιγίλλιον το μακαρί τ λήξει γενομένου Οκουμενικο Πατριάρχου Νήφωνος το Α΄ (Νοέμβριος 1312), τινα σαφς διακελεύονται τι τ γιον ρος τυγχάνει π τν μεσον κα πλήρη πνευματικν εθύνην κα προστασίαν το Οκουμενικο Πατριάρχου. Μάλιστα ες τ Ατοκρατορικν Χρυσόβουλλον περιφράστως τονίζεται τι κενο τ ποον διάφοροι πρ το νδρονίκου οίδιμοι Βασιλες εχον προβλέψει, ν εναι δηλαδ τ γιον ρος λεύθερον π κάθε κκλησιαστικν ξάρτησιν, ετε π πίσκοπον ετε π ατν τν Πατριάρχην, το χι μόνον ντικανονικόν, λλ κα πικίνδυνον, δι τοτο κα δι το Χρυσοβούλλου ατο θεραπεύετο πικίνδυνος ατη ντικανονικότης, ποία πολλ δειν εχεν ως τότε προξενήσει ες τν ερν Τόπον κα πολλς θλίψεις ες τν κκλησίαν. Κα βεβαίως σχύων Καταστατικς Χάρτης το γίου ρους, κα δι σχετικς προβλέψεως το λληνικο Συντάγματος διασφαλιζόμενος, κριβς τατα τ π νδρονίκου το Β΄ κα Νήφωνος το Α΄ κανονικς κα θεαρέστως θεσπισθέντα κα αθις νανεώνει κα κυρο κα διασφαλίζει δι το 5ου ρθρου ατο. Βεβαίως πρς εδότας κα κριβς τ ατ φρονοντας λέγομεν, λλστωσαν πρς πληροφορίαν τν θύραθεν.

ξ τέρου, συγκινούμεθα ναμιμνησκόμενοι τν πολλν πατρικν γάπην κα στοργήν, τν ποίαν πολλαχς κα πολυτρόπως πέδειξαν ες τ γιον ρος κα τος γιορείτας ο οίδιμοι προκάτοχοι μν, νίοτε κα δι πολλν θυσιν κα προσωπικν ναλωμάτων, μάλιστα δ ες καιρος ξόχως χαλεπος κα ργαλέους. ταν, κρίμασιν ος οδεν Κύριος, Βασιλεία τν Ρωμαίων ξέλιπε κα τ Γένος εσλθεν ες τν κατάστασιν τν τελευταίων ξ αώνων, κα Πατριάρχης πωμίσθη μείζονας εθύνας κα τ ργον το θνάρχου, γιορειτικς κόσμος δοκιμάσθη τ μέγιστα κα διεξγεν γνα μεταξ ζως κα θανάτου. Τ σταυρωμένον Πατριαρχεον δωκεν λην του τν βαρύτητα δι ν νικήσ ζωή. λλωστε, πολλο τν Πατριαρχν προήρχοντο ντεθεν, σαν γιορεται, εχον γαπήσει ες τέλος τν τόπον κα τ πρόσωπα το θωνος. λλοι κατέφευγον νταθα πρς πνευματικν νίσχυσιν πρς μόνιμον φησυχασμόν κα δ τελειώθησαν, τινς δ κα γίασαν, ς πολς τ θεα γιος Νήφων Β΄ Διονυσιάτης, χάριν το ποίου κα πραγματοποιομεν τν παροσαν πίσκεψιν, προκειμένου ν προστμεν τν ορτασμν τς τε ερς μνήμης του κα τς πεντακοσιοστς μφιετηρίδος τς ν Κυρί κοιμήσεως κα τελειώσεώς του ν τ ερ Μον το γίου Διονυσίου. νθυμούμεθα, φέρ’ επεν, ερεμίαν τν Α΄ κα τος πολλος κόπους του δι τν ριστικοποίησιν το καθεσττος τν θωνικν Μονν κα τν συγκρότησιν κα νάδειξιν ες Μονν το Κοινοβίου το Σταυρονικήτα. Τς μεγάλας κτητορικς ργασίας το νθίμου ν Μεγίστ Λαύρ δι’ δίων ατο ξόδων κα ναλωμάτων. Τν πίσης ξ δίων κτητορικν προσφορν Διονυσίου Γ΄ το Βάρδαλη ες τν ατν Μονήν, καθς κα τν ξαγορν τν ς νεχύρων κρατουμένων παρ’ βραίων ν Θεσσαλονίκ πολυτίμων ερν κειμηλίων της, λλ κα τν γενναιόδωρον νίσχυσιν, ν πάλιν ξ δίων προσέφερεν ες τν Μονν τν βήρων. Τν π Διονυσίου Δ΄ το Μουσελίμη φιέρωσιν τς προσωπικς του βιβλιοθήκης ες τν ατν Μονν τν βήρων. Τν γωνιώδη προσπάθειαν ερεμίου Β΄ το Τρανο, Παϊσίου, Γαβριλ το Δ΄ κα το γίου ερομάρτυρος Γρηγορίου το Ε΄ δι τν ξυγίανσιν τν θεσμν το ρους κα το νταθα μοναχικο βίου. Τν ποτελεσματικν πέμβασιν το τέρου ερομάρτυρος Πατριάρχου Κυρίλλου το Λουκάρεως, στις, κατ Μάϊον το 1613, προήδρευσεν ατοπροσώπως συνάξεως νταθα πρς ντιμετώπισιν τν προπαγανδιστικν κα προσηλυτιστικν προσπαθειν τν Ρωμαιοκαθολικν, ο ποοι δι πρώτην φορν πεχείρησαν ν θέσουν πόδα νταθα. Δι ν φθάσωμεν δ κα ες τ νεώτερα, τν πολλν στοργν ωακεμ το Γ΄, το ρημίτου το Μυλοποτάμου, ποος κεθεν κλήθη δι νά κοσμήσ κα πάλιν τν Θρόνον, φο π μακρν σειρν τν μοιράσθη μετ τν γιορειτν πατέρων τν σκητικήν των μπειρίαν, τν πτωχείαν των κα τ προβλήματά των, κα σπευδεν π Μονς ες Σκήτην κα π καλύβης ες ρημητήριον δι ν στηρίξ, ν βοηθήσ, ν καθοδηγήσ, ν διαφωτίσ, ν ελογήσ, ν γιάσ. Τν γάπην θηναγόρου το Α΄, ποος προέστη τν μεγάλων ορτασμν τς Χιλιετηρίδος κα κατέστησε παράσημον κα τιμητικν διάκρισιν το Οκουμενικο Πατριαρχείου τν Σταυρν τς Χιλιετηρίδος το γίου ρους, κα τν μεγάλην κα βαθεαν στοργν το μέσου προκατόχου μν ειμνήστου Πατριάρχου Δημητρίου, ποος δν δωκεν νάπαυσιν τος κροτάφοις του οδ τος βλεφάροις του νυσταγμν μέχρις του δ πάσας τς γιορειτικς Μονς ποκαθισταμένας ες τ ρχαον κα θεάρεστον Κοινοβιακν σύστημα, κδος τέλος κα τ νάλογα Σιγίλλια. ς εναι πάντων μνήμη αωνία ν ελογίαις κα μισθς ατν πολς παρ Κυρίου!.. Εμεθα βέβαιοι τι εγνωμοσύνη κα τν νεωτέρων πατέρων καθηκόντως τος συνοδεύει κα τι τ τίμια νόματά των χουν διάζουσαν θέσιν ες τς ερς Λειτουργίας κα ες τς κατ’ δίαν προσευχάς των.

Τ
τελευταα τη, φίλτατοι πατέρες, τ γιώνυμον ρος, παραλλήλως πρς τν σπουδαίαν πληθυσμιακν νανέωσιν κα νθησιν, ποία συντελεσθεσα κλεισε τ στόματα τν Κασσανδρν α ποαι προέβλεπον τ στορικν δθεν τέλος του, γνώρισε κα πελωρίων διαστάσεων ναστηλωτικς ργασίας. Τ γηραλέα μοναστηριακ κτήρια, τ ποα εχον μεσον νάγκην ποκαταστάσεως π κινδύν καταρρεύσεως, δη, σχεδν λα ποκατεστάθησαν κατ τν καλλίτερον κα σφαλέστερον τρόπον, καθς κα α πλεσται τν Σκητν κα ρκετ τν Κελλίων κα Καθισμάτων. λπίζομεν δ τι δν θ βραδύν κα το σκληρς π το πυρς δοκιμασθέντος σεβασμίου Χιλιανδαρίου πλήρης κτηριακ κα λοιπ ποκατάστασις. Παραλλήλως μως τ ναντες κα τραχ τς σκητικς βιοτς πρέπει ν μολογήσωμεν τι ν πολλος λειάνθη, κα μάλιστα κατ τρόπον, ποος μλλον θ πρέπ ν μς προβληματίζ, προκειμένου ν προσδιορισθ «κοκκίνη γραμμή», τν ποίαν δν δυνάμεθα ν περβμεν κινδύνως. σφαλς κάθε ποχ χει τ πρόσωπόν της κα τς νάγκας της, ο δ σημερινο νθρωποι δν χουν τς ντοχς τν παλαιοτέρων. Ατ εναι πλέον βέβαιον! λλ τοτο οδόλως σημαίνει τι ονος το μοναχικο βίου δύναται ν ραιωθ μ τόσην ποσότητα δατος, στε ν τέλει ν πομείν μόνον ποψία τις γεύσεως κα σμς ονου. Δν πιμένομεν θεσσαλικς ες τν κρατον, λλ κα δν δυνάμεθα ν χωρήσωμεν ες ραιότερον το θηναϊκο κράματος, τοι το κρασίου. Δν ναμένομεν π τν σύγχρονον μοναχικν γενεν τς σκήσεις τν Πατέρων τς ρχαίας Θηβαδος κα τν περιωνύμων Στυλιτν, λλ παρακαλομεν πατρικς κα προτρεπόμεθα ν νθυμονται τ παράδειγμα τν συγχρόνων μν γίων Γερόντων, τν ποίων φήμη δη διέτρεξε τν Οκουμένην κα πολς λας ν τ κόσμ στηρίζεται κα μόνον τ νομα ατν πικαλούμενος. Εθε α εχα τς τελευτήτου πλειάδος τν γιορειτν γίων, παλαιοτέρων κα νεωτέρων, ν συντελέσουν κα ν προκειμέν ες πιτέλεσιν τν λυσιτελεστέρων!

Ες τ σημεον ατ πιθυμομεν ν πασχολήσωμεν δι’ λίγων τν γάπην σας κα μ ν θέμα, τ ποον ποτελε νοικτν πληγν ες τ γιορειτικν σμα, παλαιν μάλιστα, ποία δη χει «κακοφορμίσει» κα πυορροε. Πρόκειται δι τ θέμα τς ερς Μονς σφιγμένου. Χρειάζεται ληθς νέος ερεμίας δι ν θρηνήσ τν πικρατοσαν κατάστασιν!.. Ο προφάσει εσεβείας φηνιάσαντες κατ το πισκόπου κα Πατριάρχου των, κα νηκούστους συκοφαντίας κατ’ ατο κα το Πατριαρχείου κτοξεύοντες, κα τς μετ τς γιορειτικς κοινότητος κα τς λης κκλησίας κοινωνίας ποκοπέντες φρόνως πρώην σφιγμενται, ξακολουθον κατέχοντες λως ντικανονικς κα παρανόμως τ ερν σέβασμα κα μποδίζοντες τν Καθηγούμενον κα τν σφιγμενιτικν δελφότητα ν γκατασταθον ες τν Μονν κα ν πιληφθον το ργου των ς κανονικν δελφν ατς. πάρχουν ποφάσεις Πατριαρχικα κα Συνοδικαί• ποφάσεις τς ερς Κοινότητος• ποφάσεις πολιτικν δικαστηρίων κ.ο.κ. Παρ τατα νταρσία κρατε, ο ντάρται γαυριον π μμον δθεν ες τν ρθοδοξίαν κα ζήλ «πρ τν πατρίων», παρουσιάζονται ες τος μ πεπληροφορημένους ς δίκως διωκόμενοι, διαστρέφουν τ γεγονότα, ντιστρέφουν τν πραγματικότητα, διασυνδέονται μ διαφόρους σχισματικς θρησκευτικς κοινότητας ν λλάδι κα λλαχο, πικαλονται κοσμικ δικαιώματα, νισχύονται πολλαχόθεν.

Διερωτώμεθα ε
λόγως: Ποία ατία τς καθυστερήσεως τς πιλύσεως το προβλήματος; Ποος μοχλς τς κωλυσιεργίας; Ποοι ο λόγοι τς διστακτικότητος το πευθύνου Κράτους; Ποία χερ ναστέλλει κ το φανος κα κ τν παρασκηνίων κάθε ναγκαίαν ποφασιστικν νέργειαν; ως πότε θ παρατείνεται κκρεμότης; ως πότε θ βρίζεται κανονικότης; ως πότε θ παραθεωρται τ δίκαιον; ως πότε θ ετελίζεται νομιμότης; ως πότε θ μπαίζεται Θεός;... Δν σς ποκρύπτομεν τι διαιτέρως νησυχομεν κα πευθύνομεν κκλησιν πρς παντας, πως, πέραν τς θερμς σχετικς προσευχς, ξαντλήσητε ς θεσμικν σμα πσαν νόμιμον πίεσιν πρς τος ρμοδίους φορες κα παράγοντας, πως, π τέλους!, πράξουν τ καθκον των! Δν ζητομεν τίποτε περισσότερον λιγώτερον π τ ν πράξουν τ καθκον των! Πσαι α νθρώπιναι πομονα χουν κάποια ρια. Κάπου φίσταται τ μ περαιτέρω!..

λλά, δελφο κα τέκνα ν Κυρί γαπητ κα πιπόθητα, α μέραι εναι μέραι χαρς. ς μ μείνωμεν περισσότερον ες τ δυσάρεστα. ρχεται Κυριακ τν μεγάλων ορτασμν δι τν γιον Νήφωνα ν τ Μον Διονυσίου. ντιπροσωπευτικ συμμετοχ ες ατος λης τς γιορειτικς οκογενείας θ χαρίσ πολλν χαρν χι μόνον ες τν Πατριάρχην κα πίσκοπόν σας, τν κα χάριτι Θεο διάδοχον ατο, χι μόνον ες τος Διονυσιάτας πατέρας, τος μογαλάκτους δελφούς του, λλ κα ες τν ορανόν. Ες τν Τίμιον Πρόδρομον, τν Κυρίαν Θεοτόκον, τος γίους γγέλους κα ατν τν Παναγίαν κα προσκυνητν Τριάδα, τν να Θεν τν πατέρων μν. Πολλς εχς σς πευθύνομεν κα ν ψει τς κατόπιν κολουθούσης μεγάλης Θεομητορικς ορτς τς παντίμου Κοιμήσεως κα ερς Μεταστάσεως ες ορανος τς περαγίας Θεοτόκου. δ ες τ Περιβόλι Της τν ορτάζετε μ μεγάλην παναγιορειτικν γρυπνίαν, πως ξίζει ες τν Μητέρα γενομένην το Υο κα Λόγου το Θεο, λλ κα πάντων μν δι τν υοθεσίαν. Εθε Χάρις Της ν πλημμυρίσ ν δαψιλεί πάντων τς ψυχς κα τς καρδίας κα α θεοπειθες πρεσβεαι Της πρ μν ν πισπάσουν τ θεον λεος πρς σωτηρίαν!

Παρακαλο
ντες δι τς πρ μν κα τς ν Κωνσταντινουπόλει Μητρς κκλησίας κα τν ν τν κόσμον τέκνων Της προσευχάς Σας, π καρδίας ελογομεν να καστον ξ μν κα τς ς κπροσωπετε ερς Μονς κα δελφότητας κα τ ργον τς μετανοίας κα τς εαρεστήσεως το Θεο, τ ποον ργάζεσθε. εχ το Πατριάρχου κα πισκόπου σας σς συνοδεύει θερμ κα λόθυμος. Λοιπόν, «δελφοί μου γαπητοί, δραοι γίνεσθε, μετακίνητοι, περισσεύοντες ν τ ργ το Κυρίου πάντοτε, εδότες τι κόπος μν οκ στι κενς ν Κυρί» (Α΄ Κορ. ιε΄ 58). Καλ Δεκαπενταύγουστο!..

Voiotosp.blogspot.com